Het inmiddels 26 December en we zijn op St. Lucia aangekomen. Na een paar dagen zou de Wylde Swan aankomen. Het schip van Masterskip. We zijn ze al tegengekomen in Tenerife. Voor ons volgde een aantal schooldagen. Ik heb nog keukendienst gehad en we hebben veel gezwommen. Hier is het water zo helder dat je zeker 10 meter diep kan zien. Horizontaal is dat nog een heel stuk verder. Er zijn een hoop vissen te zien, zo heb ik zeeslangen, platvissen, grote scholen vissen en nog heel veel meer gezien. Ik heb zelf tussen de scholen vissen gezwommen en 360 graden om je heen waren vissen zo ver je zien kon. Het was ook mijn eerste keukendienst zonder echte kok en dat betekent dus veel zelf doen, maar gelukkig zijn er een hoop mensen aan boord die ook kunnen helpen. Dat scheelt. Eigenlijk ging het heel prima. Er waren natuurlijk wel wat verbeterpuntjes, maar het eten was in elk geval erg lekker.
Het is ook bijna 2019 en dat gaan we vieren met de Wylde Swan, tenminste dat was het plan. Helaas is dat niet gelukt, want op 29 december hebben we de mooring van de zeebodem losgetrokken. De landlijn moest worden afgehakt en de mooring is weer op de bodem gezakt. Het is bijzonder dat het loskomt, want het is een boei aan een enorm blok beton dat vast aan de bodem zou moeten zitten. Door een windvlaag hebben we het dus gewoon meegetrokken. De bemanning was al sinds het begin constant bezig met het schip, want we konden maar niet goed blijven liggen. Het loskomen van de mooring was de druppel die de emmer deed overlopen: Sam riep rond tien uur iedereen naar het middendek en binnen een uur voeren we weg. Ik ben toen de mast in geklommen om de ondermars (het tweede dwarszeil van onder) uit te pakken. Na 37 zeemijl varen konden we alweer ankeren, nu bij St. Vincent. Hier liggen we met de achterkant van het schip aan een palmboom en met de voorkant aan het anker. We zagen hem al varen op weg naar dit eiland, naast ons ligt een ander prachtig Nederlands tallship: de Morgenster. Twee van zulke schepen trekt natuurlijk wat bekijks: een bus toeristen kwam en iedereen maakte foto’s. Op 30 december zijn we nog naar een watervalletje gegaan. We hadden hoge verwachtingen, maar na de Trafalgar falls stelt de rest niet zoveel meer vol. Het was toch wel mooi en ik heb een hoop hagedisachtigen gezien. We zijn nu alweer bij een Pirates of the Caribbeanplek. Ken je de rosten met hangende lijken uit de eerste film? Daar zijn we ook langs gevaren. Ook hebben we in de Port Royal gestaan. Het huis staat er nog steeds en is nu een trekpleister.
Iedereen een gelukkig 2019 en wij vieren het ook, helaas zonder de Wylde Swan, maar het wordt zeker een feest!
De foto van Thomas met de vlag van sponsor Reasult is gemaakt op Dominica. De foto van de Thalassa bij Santa Lucia komt van de facebookpagina van Thalassa Barkentijn.