We zijn inmiddels weer thuis. Thuis in Arnhem. Dit bericht type ik dan ook vanuit mijn eigen kamer achter mijn eigen computer.Nog heel even terug naar een week geleden. We vetrokken uit Cherbourg met nog drie dagen varen naar IJmuiden. De dag ervoor zaten we alleen op de kade na te denken, slapen of voor ons uit te staren. Het was de solobivak. Na altijd samen geweest te zijn, was het best wel een beetje saai. Tijd om eens te genieten van al die mooie avonturen die we hebben meegemaakt. Weet je nog?
Het vertrek op 26 oktober, de stop op de werf in IJmuiden, de eerste buitenlandse stop in A Coruña, de eerste excursie naar Santiago de Compostella, vervolgens verder naar Tenerife met een uitwisseling en de Teide. Daarna door naar de Kaapverden met een rondrit, Sinterklaas en eerste (eigenlijk tweede) hutwissel. De eerste grote oversteek met de eerste scheepsovername naar Dominica met de Boiling Lakes, eerste keer zwemmen, buiten slapen en Kerst. Verder naar Saint Lucia waar ik voor het eerst snorkelde en met de eerste achterdekjes over de frustraties en het onverwachte vertrek naar Saint Vincent waar we keken naar het decor van Pirates of the Caribbean en nieuwjaar vierde. We gingen naar Curaçao met een bezoek aan een museum en hutwissel. Door naar de San Blas met de survival en daarna het vaste land van Panama met de zieken en eerste eigen reis waar ik snorkelde met een schildpad. Dan Cuba met de grote Cuba schoonmaak, tweede en laatste eigen reis en een uitwisseling met een ander schip. We vertrokken met de tweede scheepsovername waar ik machinist was. Op weg naar Bermuda zwommen we in (bijna) de Bermuda driehoek. Op het eiland hadden we weer een uitwisseling, deed ik boodschappen en was ik bijna blut geweest. Na een paar dagen nog genieten maakten we weg naar Europa. Tijdens de derde scheepsovername was ik kapitein en we kwamen aan op de Azoren. Daar zouden we de solobivak hebben, maar dat ging niet door. Wel hebben we gefietst, een kadeschildering achtergelaten en het was 1-april terwijl ik keukendienst had. Op weg naar het vaste land kregen nog een beetje storm. Naar Cherbourg was er nog een scheepsovername. In deze Franse stad hadden we nog even vrije tijd en hebben we 8 uur op de kade gezeten. Met de laatste scheepsovername tot IJmuiden zat de reis er bijna op. Daar hebben we vooral opgeruimd en schoongemaakt tot dat op 20 april 2019 we door de sluis voeren en onze familie ons stond op te wachten. Dat was drie dagen geleden.Nu zit ik alleen thuis en dat is best wel een beetje raar. Je stapt van het ene op het andere moment uit een bubbel in je oude wereld. Nu heb ik even vakantie en over twee weken ga ik weer naar school. Een normale school. Het is ook best wel lang geleden dat ik die gezien heb.Het laatste stukje varen was niet heel spannend. Alleen maar motoren tegen de wind in, maar omdat we dicht bij land zaten, was uitkijk houden extra belangrijk. In de ochtend van aankomst waren we nog even naar zee gegaan tegen ouders die al naar het schip toe kwamen. De rest van de tijd waren we bezig met opruimen en inpakken, want uiteindelijk blijk je toch zoveel spullen bij je te hebben dat je er je hele bed mee kan vullen.Dit was het laatste berichtje over de reis. Misschien komt hierna nog een stukje over de afronden, het instromen op school of iets anders. Nu ga ik lekker vakantie vieren en stiekem ook wel een beetje genieten van de rust thuis, maar tegelijk heb ik ook wel weer heimwee naar het schip.
