Vandaag ben ik boodschappen gaan doen met twee andere leerlingen en natuurlijk Sam. Het groentehok was leeg en ook andere dingen begonnen op te raken. We moeten er weer zestien dagen mee doen tot de Azoren, dus we gingen met een busje naar de grote supermarkt. Gewoon zo eentje waar je ook de wekelijkse boodschappen mee doet. We maakten als eerste een lijstje voor de groenten en het fruit. Alles was duur, dus dat maakte het extra lastig (ter vergelijking: één appel kostte ongeveer 1,50 dollar). We liepen met het personeel mee naar de grote koelcellen. Eerst kregen we nog drie gratis dozen met slecht of matig fruit dat niet meer verkocht kon worden. De hoge standaarden hier bleken een meevaller voor ons. We gingen verder naar het goede fruit: ‘Doe maar twee dozen paprika’s, drie dozen courgettes, een doos komkommers, twee dozen appels, drie zakken uien (à 22,5 kg), twee zakken aardappelen (enz. enz. enz.).’ Nadat we een grote trolley vol hadden geladen, gingen we weer de winkel in voor de andere producten van het lijstje. Eerst kozen we de producten in de gewone winkel en daarna haalden we er in het magazijn hele dozen van. In een ander magazijn sloegen nog even 144 wc-rollen in. Na een paar uur waren we eindelijk klaar. Met een busje vol en ruim 2650 dollar armer gingen we weer terug naar het schip. Daar ben ik nog een paar uur bezig geweest met inruimen van het groentehok. We kunnen nu weer lekker genieten van verse groenten!
