Inmiddels zijn we alweer een week in Dominica en hebben we een hoop dingen gedaan. Natuurlijk een schooldag met het tropenrooster, even vrije tijd, zwemtijd en de excursie naar de Boiling Lakes en de Trafalgar Falls. We hebben daarvoor twee nachten niet op het schip overnacht.
Het begon allemaal op 20 december, we kregen te horen dat we niet naar de Rasta’s konden omdat zij nog niet klaar zijn om mensen te ontvangen. Dat komt allemaal door orkaan Maria van vorig jaar. Gelukkig kon onze contactpersoon op het eiland nog een leuk programma in elkaar draaien, maar niemand wist precies wat dat was. We zouden naar de Boiling Lakes gaan en wat we op de twee andere dagen zouden doen, wisten we niet. Aan ons (de leerlingen) de opdracht om een paklijst te maken en dat allemaal in te pakken. Op het krijtbord ontstond een lijstje met dingen waarvan we dachten dat het nuttig was en verder was het ook maar gewoon een gok. Warme kleding voor ’s avonds had ik wel mee, maar niet nodig en slippers was ik vergeten, maar waren wel handig geweest. Na onze hutten overhoop gehaald te hebben en uiteindelijk alles in de tassen gepropt te hebben konden we gaan slapen. Ik sliep nog buiten op het dek in mijn hangmatje en om kwart voor zes de volgende ochtend werd ik wakker gemaakt. Hangmat, slaapzak, kussen inpakken, ontbijten, lunch maken, nog 5 keer door het schip heen lopen omdat ik nog iets vergeten was en om zeven uur stond ik op de kant. Daar werden we opgehaald door busjes die ons naar de Boiling Lakes zouden brengen. Na anderhalf uur rijden, eigenlijk races over een eiland, over hobbelige bergweggetjes, kwamen we er rond negen uur aan. Daar nog even wat eten inpakken en we konden de tocht beginnen. Het is alsof je in Burgers’ Bush bent, maar dan in het groot. Het is warm, vochtig, paden zijn modderig en niet altijd even makkelijk. Soms moesten we klimmen over bomen, rotsen of door riviertjes, soms met hulp van touwen of elkaar. Tegelijk werd de geur van rotte eieren steeds sterker (het zwavel dat uit de bronnen komt) en na drie uur klimmen, doorzetten en genieten kwamen we aan bij het bij één na grootste Boiling Lake van de wereld. We hebben bij kleinere bronnen eieren gekookt en lekker opgegeten. Het is wel bijzonder om eieren te koken zonder zelf warmte toe te voegen. Hier hebben we geluncht. Na even pauze moesten we weer snel terug, want om nog op tijd terug te zijn, moesten we nog de hele weg terug. Ondertussen konden we nog even in een warmwaterrivier zwemmen. We moesten snel verder zodat we in de Pirates of the Caribbeankloof nog konden zwemmen. In die kloof is een scene van de tweede film opgenomen en daar kan je dus gewoon zelf in zwemmen. Onderweg moest ik mijn knie nog even verzorgen, want als je door het bos banjert, heb je snel een wondje. Het is er warm en vochtig en dus is het belangrijk om wondjes goed en snel te verzorgen. Nadat ik hiermee klaar was, nog even had genoten van het uitzicht en wat gegeten had, kon ik weer verder. Ik heb op een gegeven moment een kwartier lang alleen over het pad gelopen totdat ik weer stemmen hoorde: eerst vaag, maar uiteindelijk wist ik het zeker. Ik was bij de kloof aangekomen en op tijd om nog te kunnen zwemmen. Gelukkig vandaag weinig regen gehad, al had dat ook heel anders kunnen zijn. Na deze lange en zware dag zijn we met de busjes weer doorgereden naar het dorpje in de buurt. Hier hebben we overnacht. Voor 36 man een plekje zoeken voor hun matje of hangmat is ook een uitdaging en iedereen die dacht buiten te kunnen slapen, had pech. Het begon opeens keihard te regenen. Ik lag onder een afdakje in mijn hangmat, maar ook daar voelde ik de druppels. De volgende dag ben ik naar de rivier gelopen en zijn we daarna naar de watervallen gegaan. Hier hadden we weer een bijna onmogelijke route naartoe, door de rivier over de rotsen en op blote voeten, maar het werd beloond. We kwamen bij een warmwaterbron en een koude waterval uit. Daar konden we lekker genieten. Wel werd alles bruin van de zwavelhoudende klei, maar dat maakt niet uit. Het uitzicht was er geweldig. Na de net zo pijnlijke terugweg zijn we weer naar het huisje gegaan waar we overnachtten en hebben we ons weer geïnstalleerd. We hebben kastanjes gebakken op het vuur, dat is erg lekker. Bang zijn voor regen moet je niet zijn in Dominica, want op elk moment kan je in een stortbui belanden. We hadden ’s ochtends in de regen al een overkapping getimmerd zodat we nog iets van droog zouden zijn. Dat hield het wel, super stevig was het niet, maar voldoende voor nu. Na nog een natte nacht zijn we met de groep naar de rivier onder aan de watervallen gelopen, hier hebben we geluncht. Daarna zijn we weer teruggereden naar het schip en tegen het avondeten kwamen we daar aan. Eerst moesten nog al onze tassen onderste boven gekeerd worden, er mag namelijk geen enkel beestje mee naar binnen. Als die er toch zijn, hebben we namelijk een groot probleem. Alles wat je mee had, stonk wel naar nattigheid of zwavel. Maar dat was het waard. Ik vond het allemaal erg mooie tochten.
Inmiddels hebben we Kerst ook al gevierd en zijn we onderweg naar Sint Lucia, waar weer een hoop te doen is. Het is nu eerste kerstdag en ik heb een schooldag!
Het thuisfront ook nog een fijne Kerst gewenst.