De vorige keer dat ik voor de blog schreef waren we nog op de Golf van Biskaje. Nu, een week later zijn we daar weer, maar met een tussenstop van 6 dagen in A Coruña. Op 5 november zijn we hier aangekomen en op 11 november zijn we hier weer vertrokken. Voordat ik ga vertellen over onze avonturen in A Coruña, vertel ik eerst nog wat over het stukje dat we nog op zee waren.
Dolfijnen!
Dat werd met enige regelmaat geroepen door de salon; de wachtgroep had dolfijnen gespot en dus schoolwerk laten vallen en naar het bovendek. ‘Ik zie ze, ze zwemmen net langs de boot.’ Iedereen die wakker was stond toen aan stuurboord, je moet snel zijn en goed opletten, want ze springen uit het water, maar zijn ook zo weer in het water. Op dat moment waren er tien, misschien wel meer dolfijnen rond de boot en zo nu en dan sprongen ze uit het water. Vaak kon je ze wel net onder het wateroppervlakte zien. Het is toch wel een mooie beleving om dolfijnen in het echt uit het water te zien springen. Ik vind dat gewoon mooi om te zien. Inmiddels waren de dolfijnen weer verdwenen en kon ik weer rustig aan school.
Tijdens mijn eigen avondwacht was het inmiddels donker. Soms is er van alles te zien, zowel een hoop sterren als schepen of juist een stad in nachtsferen. Erg mooi om te zien, maar andere dagen (bijvoorbeeld 3-11-18) was er helemaal niets te zien. Je ziet tot een meter of 5 nog de weerkaatsing van je eigen licht en daarna is het gewoon een zwarte leegte en is er geen lampje te zien. Dan is drie uur opeens super lang.
Ik moest altijd tijdens mijn wacht ontbijten. Ik kwam dus met mijn yoghurt aan op het bovendek en dacht dat buiten te kunnen opeten. Dat bleek niet zo’n goed idee… Ik heb er natuurlijk helemaal niet aan gedacht dat wind en yoghurt geen goede combinatie is: ik zat helemaal onder (lichtelijk overdreven), maar de yoghurtdruppels vlogen in het rond.
Brassen
Er moest ’s avonds gebrast worden (de horizontale balken in de mast moesten gedraaid worden). Het waaide best hard en dus hadden we extra handen nodig en dus hebben we hulp gevraagd van de mensen in de salon. Iedereen trok z’n zeilpak aan en we stonden uiteindelijk met zo’n 15 man klaar om te brassen. Maar ondertussen was er ook nog iemand zodanig zeeziek dat die naar bed gebracht moest worden. Het was dus een klein beetje chaos en ondertussen bewoog het schip dus flink. De gordingen moesten los, de gei moet los, bij de braslijnen waar getrokken moest worden waren 2 personen nodig en waar gevierd moest worden, was één persoon per lijn voldoende. Ook waren er nog wat andere zeilen die gezet moesten worden om over stag te kunnen gaan. Uiteindelijk was alles gelukt.
Ook heb ik een paar keer het logboek ingevuld en de positie op de analoge kaart getekend. Dat moet nog steeds elk uur gebeuren.
Dan nog wat over onze tussenstop in La Coruña.
De dag dat we aankwamen (5-11-18) was het filmavond. Dat was een goede ontspanning na de heftige tocht. Diezelfde ochtend hadden we nog een snelheid van 12.7 knopen aangetikt. Ook hebben we 30 graden schuin gehangen, dat waren beide records sinds we zijn vertrokken.
De volgende dag mochten we uitslapen, het ontbijt was pas om 11 uur. Daarna was het tijd voor de grote schoonmaak. De salon was een grote puinhoop en verder was alles een beetje vies. Ik had keukendienst en dus na het maken van het ontbijt hebben we de hele keuken schoongemaakt, inclusief de muren van boven tot onder en de plafonds, de gaspitten en oven. We hadden door het late ontbijt besloten om een soort groot tussendoortje te maken, we hadden nog Turkse broden liggen en hebben daar een soort pizza van gemaakt. Nadat alles schoon was, kregen we vrije tijd met onze telefoon. We begonnen met een warme chocomelk, dat kon wel want het regende. Ik kwam erachter dat ze hier dus bijna geen Engels spreken, veel mensen zelfs alleen Spaans en niets anders. Dus is het toch maar goed dat we de eerste lesjes Spaans hadden gehad. Ik kende in elk geval de getallen al. Ik moest was boodschappen doen en heb wat eten ingeslagen voor onderweg naar Tenerife. Daarna nog naar huis gebeld en naar mijn vader in China. Vervolgens hebben we wat tapas gegeten, maar helaas moest een bezoek aan de Burger King ook nog plaatsvinden. Nog een magneet gehaald en een kaart naar huis gestuurd. Doorweekt kwamen we weer aan bij de Thalassa in de haven.
Daarna twee dagen dat we aan school moesten werken.
Vrijdag hadden we een excursie naar Santiago de Compostella. Hiervoor hadden we een opdracht gekregen om uit te voeren en om daar een verslagje van te schrijven. Santiago de Compostella is een bedevaartsoord en daar ging de opdracht ook over. De hoofdvraag luidde: Wat hopen mensen te halen uit een bezoek aan Santiago de Compostella? We hebben de kerk daar bezocht en verder heb ik churros met chocolade saus gegeten. Uiteraard regende het weer, blijkbaar is het slecht weer tijdens onze vrije tijd en mooi weer tijdens school. Deze dag geëindigd met een spelletje.
Op zaterdag was er tot 13 uur school, daarna was het tijd voor de grote schoonmaak en alles zeevast maken. De laatste klusjes moesten nog gedaan worden en onder andere de bazaanpieken (onderdeel van de mast) moesten nog gehesen worden. Die zijn erg zwaar, dus uiteindelijk stonden we met tien man te trekken, dat was wel nodig, want de lier was al in gebruik voor de klauwen van de bezaan (hiermee zit de piek vast om de mast).
Daarna werd het wachtschema voor het stuk naar Tenerife bekend gemaakt. Nu is het wachtschema 4 uur op, 8 uur af met 2 dagen school, 2 dagen wacht. Ik heb de wacht van negen tot een, dus mooi na het ontbijt en ’s avonds, het schijnen de beste tijden te zijn.
Tot zover weer een bericht van het schip. We zitten er al 3 weken op en komen over ongeveer 10 dagen aan in Tenerife, mits het weer meezit. Tot over een week.