Alweer de tweede week op dit schip is voorbij. We zijn afgelopen woensdag dan eindelijk vertrokken uit IJmuiden. Op woensdagochtend kregen we nog te horen dat een van de bemanningsleden helaas niet mee kan, dat is erg jammer. Maar gelukkig heeft onze kapitein tot 8 november een vervanger kunnen regelen. Die is nog dezelfde dag aan boord gekomen, dus zonder enige vertraging konden we alsnog vertrekken. ’s Ochtends is er nog water bijgetankt. Voor vertrek is er altijd een grote schoonmaak. Dus het hele schip is van boven tot onder schoongemaakt. Daarbij is natuurlijk alles zeevast gemaakt, maar met alle golven op zee is dat wel nodig. En dan was eindelijk het moment, 11 dagen na het inschepen, dat we de Noordzee op gingen. We kwamen gelijk in een heftig stuk terecht. Veel hoge golven, veel deining en veel zieken: ongeveer driekwart van de boot was zeeziek. Nu kan ik ook eindelijk antwoord geven op de vraag die mij al een half jaar wordt gesteld: ‘Word je niet zeeziek?’ En het antwoord is: Nee (dit schreef ik op 11.42 – 3-11-18). Zelfs tijdens de heftigste stukken, wanneer de meeste slap op bed of de bank lagen, voelde ik mij niet veel slechter dan een beetje moe. Natuurlijk voelde ik het wel en er waren zeker momenten dat ik mij niet optimaal voelde, maar dat is dan nog lang niet misselijk. Daar ben ik dus super blij mee(!). Het enige waar ik wel last van heb is dat alles omvalt (inclusief mijzelf).
Op dit moment (3-11-18) varen we op de Golf van Biskaje op weg naar La Coruña, daar komen we naar verwachting maandag 5-11-18 aan. Hier is het nu ook best heftig, dat komt omdat we tegen de wind in moeten varen (we hebben het grootste stuk tot nu ook met de motor en een zeiltje gedaan). We moeten in La Coruña wachten op goede wind. Nu is er nog te erge storm op de Atlantische Oceaan.
De dagen nu we op zee zitten zien er anders uit dan in de haven. We moeten nu wacht lopen. Dat houdt in dat we met nu nog 10 personen in een wachtgroep zitten. Eén daarvan heeft keukendienst. De anderen melden zich bij de stuurhut. Ik heb wacht van zeven tot tien. Dus om 07.00 en om 19.00 begint mijn wacht van 3 uur. Dus 20 minuten voor tien uur maken we de nieuwe wacht wakker en die hebben wacht van tien tot een, dus 10.00 – 13.00 en 22.00 – 01.00. Zo gaat dat 24 uur per dag door. Daarom kunnen we ook 24 uur per dag varen. De belangrijkste taak van de wacht is misschien wel op de uitkijk staan. Er moet altijd iemand op stuurboord en bakboord op de uitkijk staan. De radar en GPS geven de meeste schepen wel aan, maar niet alles en zeker in drukke gebieden is het belangrijk om te weten waar de andere schepen zich bevinden en hoe die varen. Maar ook in lege gebieden moeten er mensen op de uitkijk staan. Daarnaast is de wachtgroep er om zeilen te zetten en te strijken als de wind of koers verandert. Ook zijn er nog enkele huishoudelijke taken als het fruit keren, de wc’s (dat moet minimaal 2 keer per 24h) schoonmaken, afval knippen of de salon schoonmaken.
Ik ga nog even terug naar dag nummer 8, alweer de tweede zondag aan boord en ook de dag dat ik keukendienst had. Dat betekent dat ik om 08.15 gewekt werd, zodat er om 9 uur een ontbijt staat. Maar wat bleek, de wintertijd was ingegaan, dus in plaats van kwart over acht, was het eigenlijk kwart over zeven. Er ontstond wat twijfel, de wintertijd doorzetten en om 9 uur ontbijten of toch om 8 uur ontbijten wat 9 uur leek, de wintertijd kwam dan goed uit, want zo komen we weer op de normale tijd van 8 uur uit. We kozen voor dat laatste. Dus we gingen door met het brood snijden, de yoghurt klaarzetten en wat er nog meer moest gebeuren. Om 07.40 iedereen wakker maken zodat we om 8 uur kunnen ontbijten. Om 8.25 stopt het ontbijt zodat iedereen om 08.30 uur met school kan beginnen, maar we beginnen pas als iedereen aanwezig is. Op tijd mensen wakker maken is dus zeer belangrijk. Dan de afwas van 46 personen doen, het 11-uurtje maken. Dat is zeg maar de kleine pauze, we kozen voor een fruit. Daarna was het tijd om de lunch te gaan maken. We gingen pasta maken met tonijn saus. Het klinkt niet zo moeilijk, maar pasta maken vergt een goede planning: het water moet op tijd koken, de past moet lang genoeg kunnen koken, maar ook zeker niet te lang, dan moet het afgegoten worden en de saus moet erdoor, intussen moet iedereen aan tafel komen, als alle pasta met saus in een schaal zit, moet dat naar de tafels. Een hoop plekken dus waar iets mis kan gaan en waardoor er dus niet lekkere pasta kan komen. Vooral het op tijd afgieten is erg belangrijk, dat was al mis gegaan. Wij hadden het vergiet al op tijd klaar staan en dan met drie mensen de pasta afgieten, want 5 kg pasta met water in een grote pan weegt al gauw 10 kg, misschien wel 15. Uiteindelijk heeft het erg goed gesmaakt en dat is het belangrijkste.
Hierdoor was wel een hele schooldag verdwenen, maar dat hoort erbij.
En verder nog afgelopen week:
- Sailtraining
- School
- Zeevastmaken
Dit was het weer voor nu. Hopelijk zijn we volgende week al richting Tenerife en zijn de zeezieken niet meer zeeziek.