Op het moment dat ik dit schrijf, is het dag 7 alweer. We liggen nog in IJmuiden, in Nederland. Dat komt omdat we pech hebben met de motor, daar vertel ik later meer over.
Het begon allemaal op 21 oktober, de dag van het inschepen en het vorige bericht is ook alweer van een week geleden. We kregen die dag de eerste uitleg van de regels aan boord. Al onze bagage moest op het achterdek gezet worden. En dat was een hoop. 37 keer 3 tassen per persoon zijn er een hoop. Nadat alle ouders van boord waren, we gegeten hadden en in de eerste uitleg gekregen hadden, werd onze bagage controleerd. We mochten natuurlijk niet meer en niet minder mee dan op de paklijst staat. Dat is aardig gelukt, afgezien wat (achteraf) overbodige dingen die er toch al waren. Die zijn vrijdag weer meer naar huis gegaan. Nu het moment om de hutten in te ruimen. Ik was ingedeeld in de enige vijf persoons hut van het schip. Daar was aardig wat plek en ik heb al mijn spullen kunnen opbergen. ’s Avonds heb ik in het klavernet gelegen met uitzicht over het IJ in Amsterdam.
De volgende dag was een dag met nog meer informatie. Het schip heeft twee alarmen, algemeen alarm en natuurlijk het brandalarm. Beide procedures hebben we geoefend. Bij het algemeen moeten we de zwemvesten hebben. Die allemaal uit de bak halen, is natuurlijk niet zo’n probleem, maar alles erin is een ander verhaal. We hebben uiteindelijk 3 keer de bak moeten inruimen om ze allemaal te laten passen. We hadden de tweede keer alle zwemvesten erin (alles erin), de bak was precies vol, maar toen kwam iemand aan met nog één. Gevolg: het past niet meer, alles eruit, anders erin en gelukkig: het paste precies, maar dan ook echt precies. We weten dus nu hoe het past en dat is maar op één manier. Verder is het water bijgevuld door de bunkerboot en hebben we nog uitleg gekregen over opschieten en beleggen gehad.
Op dag 3 mochten/moesten we in de mast klimmen, de uitleg hadden we al gehad, nu de praktijk nog. We zijn naar het eerste kraaiennest geklommen, dat is op 10 meter. Verder kregen we nog een hoop uitleg over de zeilen en ra’s van het schip, ook wat andere nautische termen als brassen en vieren zijn aan de orde gekomen. Helaas is iemand al na 3 dagen vertrokken en dat betekende een hutwissel. In de vijf persoons slapen nu nog maar vier mensen en ik slaap nu in een twee persoons hut. De hele gang was vol, je moest bijna over de spullen heen klimmen. De dag was alweer voorbij.
De stores (het eten en drinken) kwamen. Dat betekent dat er heel veel spullen in alle hoekjes en gaatjes, achter deurtjes en luikjes, onder banken en vloeren moet. Alles moest geteld worden en precies worden bijgehouden. Helaas hadden we de banken op het middendek al ingeruimd en werd dit daarna pas gezegd. Alle blikken, potten en pakken mochten er dus weer uit en geteld in. We hebben het toen voor elkaar gekregen om plek over te houden. Verder heb ik geholpen met koken en de afwas gedaan en afwas voor 45 personen is niet niets. Ook kwamen twee oud SaSser’s nog vertellen over hun leven aan boord. Twee totaal verschillende verhalen, maar beide net zo relevant. Verder hadden we voor het eerst (en laatst) vrije tijd. We mochten even onze telefoons om naar huis te bellen.
Niet alles gaat zo goed als misschien lijkt, op dag 5 was de pasta mislukt, deze was veel te lang gekookt. Verder hebben we alles zeevast gemaakt, maar ook dat was nog niet echt gelukt. Ik ben begonnen met school door mijn toetsenoverzicht te bespreken en natuurkunde te leren en de mentoren waren bekend.
Dag 6, de dag van het echte afscheid. Terwijl nog druk bezig waren met opruimen, kwamen de eerste gasten rond 9.30 uur al aan. De dek-wc moest nog gedaan worden, dus ik ging samen met iemand dat doen, er kwam al bijna en rij te staan. Er moest dus snel gewerkt worden… Eindelijk, iedereen aan boord, we konden gaan naar IJmuiden. Daar hebben we aangelegd om iedereen dan echt (voor mij dus familie) ‘tot in mei’ te zeggen. Nog een frietje gegeten en nadat iedereen klaar was met afscheid nemen nog even op de foto, aan boord en … werden we door oud-SaSser’s los gegooid, op naar de sluis van IJmuiden even verderop. Nadat we door de sluis waren konden we gelijk de werf weer op, want er is dus een probleem met de koppeling. Dat kan maandag (29-10) pas gerepareerd worden, moet daarna nog 48 uur drogen en dus kunnen we, als alles meezit, pas op woensdag echt de zee op. Het mooie weer hebben we daardoor helaas gemist, maar dat is dan jammer. Natuurlijk is dit jammer, maar het is niet anders. ’s Avonds als troost was er filmavond, maar natuurlijk ook dat verliep niet helemaal vlekkeloos.
Zaterdag, dag 7 alweer, begon mijn dag met een broodcursus. Dat is nodig, want over 2 maanden gaat de kok van boord en moeten we het zelf kunnen. Dat brood, dat moeten we dus zelf bakken. In het begin is dat allemaal even wennen, maar het is vooral het gevoel weten. Elk meel of bloem is anders, dus het is nu belangrijk goed te weten hoe het moet voelen, of eruit moet komen te zien. Als je dat weet, kan je elk soort brood bakken. Daarnaast was dit de eerste echte schooldag en daarmee ook het moment om de globale planning te maken. Dat is even wat zoekwerk, want voor 6 maanden plannen is niet niets. ’s Avonds nog even naar het strand geweest, in de regen (wat verwacht je anders?), daar even uitgewaaid om vervolgens na weer bij het schip aan te komen. En ja hoor, er was geen warm water. Dus dan maar in koud water douchen.
En wat er allemaal wel niet goed ging:
- De WC was verstopt
- Verbrande popcorn
- De koppeling tussen de motor en schroef zit niet goed
- En dat kan pas maandag gemaakt worden
- Geen warm water
- En vast nog zoveel meer… Maar dat maakt het leven ook weer leuk!
Dit was de eerste blog van de afgelopen 7 dagen. Volgende week een nieuwe blog en zo gaat dat nog 25 weken door.